dubitatóre
du|bi|ta|tó|re
pronuncia: /dubitaˈtore/
aggettivo e sostantivo maschile
raro che, chi dubita
du|bi|ta|tó|re
pronuncia: /dubitaˈtore/
aggettivo e sostantivo maschile
raro che, chi dubita
SINGOLARE | PLURALE | |
MASCHILE | dubitatore | dubitatori |
FEMMINILE | dubitatrice | dubitatrici |
SINGOLARE | |
MASCHILE | dubitatore |
FEMMINILE | dubitatrice |
PLURALE | |
MASCHILE | dubitatori |
FEMMINILE | dubitatrici |
permalink
dubitare (v. trans e intr.)
dubitativa (s. femm.)
dubitativamente (avv.)
dubitativo (agg.)
dubitato (part. pass.)
dubitatore (agg. e s. masc.)
dubitazione (s. femm.)
dubitevole (agg.)
dubitezza (s. femm.)
dubito (s. masch.)
dubitosamente (avv.)
dubitoso (agg.)
dublinese 1 (agg.)
dublinese 1 (s. masch. e femm.)
dublinese 2 (agg.)
dubnio (s. masch.)
duboisia 1 (s. femm.)
Duboisia 1 (s. femm.)
duboisia 2 (s. femm.)
duboisina (s. femm.)

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android