urbaniciàno 
ur|ba|ni|cià|no
pronuncia: /urbaniˈʧano/
aggettivo
storia nell'antica Roma: soldato che militava nella coorte pretoria dell'Urbe; è detto anche pretoriano
        
            
                
        
        
            
                
            
            
                
        
        
ur|ba|ni|cià|no
pronuncia: /urbaniˈʧano/
aggettivo
storia nell'antica Roma: soldato che militava nella coorte pretoria dell'Urbe; è detto anche pretoriano
| SINGOLARE | PLURALE | |
| MASCHILE | urbaniciano | urbaniciani | 
| FEMMINILE | urbaniciana | urbaniciane | 
| SINGOLARE | |
| MASCHILE | urbaniciano | 
| FEMMINILE | urbaniciana | 
| PLURALE | |
| MASCHILE | urbaniciani | 
| FEMMINILE | urbaniciane | 
permalink
urbaite (s. femm.)
urbanamente (avv.)
urbanese (agg.)
urbanese (s. masch. e femm.)
urbanesimo (s. masch.)
urbaniciano (agg.)
urbaniese (agg.)
urbaniese (s. masch. e femm.)
urbanismo (s. masch.)
urbanista (s. masch. e femm.)
urbanistica (s. femm.)
urbanisticamente (avv.)
urbanistico (agg.)
urbanità (s. femm.)
urbanitade (s. femm.)
urbanitate (s. femm.)
urbanite (s. femm.)
urbanizzare (v. trans.)
urbanizzarsi (v. pron. intr.)
urbanizzativo (agg.)
                
                I nostri siti
                - Dizionario italiano
 - Grammatica italiana
 - Verbi Italiani
 - Dizionario latino
 - Dizionario greco antico
 - Dizionario francese
 - Dizionario inglese
 - Dizionario tedesco
 - Dizionario spagnolo
 - Dizionario greco moderno
 - Dizionario piemontese
 
En français
                
                
                In english
                
                
                In Deutsch
                
                
                En español
                
                
                Em portugues
                
                
                По русски
                
                
                Στα ελληνικά
                
                
                Ën piemontèis
                
                Le nostre applicazioni mobili
                Android