piantonàio 
pian|to|nà|io
pronuncia: /pjantoˈnajo/
sostantivo maschile

agricoltura parte del vivaio destinata alle piante innestate prima della messa a dimora

  SINGOLARE PLURALE
MASCHILE piantonaio piantonai
FEMMINILE
SINGOLARE
MASCHILE piantonaio
FEMMINILE

PLURALE
MASCHILE piantonai
FEMMINILE

permalink


Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

pianto 1 (s. masch.)
pianto 2 (part. pass.)
piantolese (agg.)
piantolese (s. masch. e femm.)
piantonaia (s. femm.)
piantonaio (s. masch.)
piantonamento (s. masch.)
piantonare 1 (v. trans.)
piantonare 2 (v. trans.)
piantonato (part. pass.)
piantone (s. masch.)
piantonista (s. masch. e femm.)
piantoriso (s. masch.)
piantumare (v. trans.)
piantumato (part. pass.)
piantumazione (s. femm.)
piantume (s. masch.)
pianura (s. femm.)
pianurale (agg.)
pianurese (agg.)


2